Eén maand Brazilie
Door: Jolien Eijsink
Blijf op de hoogte en volg Jolien
01 Maart 2014 | Brazilië, São Paulo
Hi!
Ik heb inmiddels de luxe verblijfplaats bij Hermien en Jos ingeruild voor het Vrijwilligershuis middenin de wijk van Estrela Nova. Het was even zoeken naar een geschikte huisgenoot, maar die heb ik gevonden in Adrielle. Ze is niet alleen lief en behulpzaam, ze heeft ook een betere haarstijltang dan ik en dat gaf uiteindelijk de doorslag.
Helaas hebben we geen werkende televisie of internet in huis, maar wel kakkerlakken en hagedissen - over vermaak dus zeker niets te klagen. Daarnaast gaat mijn Portugese woordenschat met (kleine) sprongen vooruit nu ik met een Braziliaanse samenwoon. Vraag me niet om in het Portugees uit te leggen hoe de wasmachine werkt, maar de standaard (´poeh heb jij het ook zo warm?´)- en kroeggesprekken gaan wonderbaarlijk vloeiend. Ik ga vanaf volgende week zelfs Franse les geven aan twee jongens - in het Portugees.. Ach tja, laten we hopen dat ze binnenkort niet écht naar Frankrijk moeten.
Mijn grootste ontdekking na een maand Brazilie is dat ik verbazingwekkend goed in de markt lig bij baby´s. Een aantal wil/kan alleen door mij worden getroost en als ik de ruimte wil verlaten, speelt zich een moderne versie van ´De Rattenvanger van Hamelen´ af (met in plaats van een fluit een mini-mondharmonica). Maar toen een van die baby´s mij ´mama´ begon te noemen, werd het me te eng en heb ik besloten een stapje terug te nemen. Ik werk daarom nu op woensdag-, donderdag- en vrijdagmiddag op de communicatieafdeling van Estrela Nova.
Een andere grote ontdekking is dat ik nu een beetje begrijp hoe beroemdheden zich voelen. Niet dat mijn zangkunsten plotseling ontdekt zijn - in tegendeel, ik heb maar besloten het zingen op te geven en ben overgestapt op intensief handen klappen -, maar ik word op straat veel nagestaard en aangesproken. Ze vragen nog net niet om een handtekening. Blijkbaar is een lang, (extreem) blank, blondharig vrouwmens een onbekend natuurverschijnsel voor de Brazilianen. Ik ben door insiders daarom zelfs omgedoopt tot ´Barbie de Favela´. Maar die starende ogen geven mij wel een beperkt gevoel van vrijheid en dat is jammer.
Wat heb ik verder meegemaakt? Ik ben een weekend bij de familie van Adrielle wezen logeren, waar ik volgestopt werd met chocolade en met elk familielid veertig keer op de foto moest. Maar wat zijn die mensen lief, zoals die moeder zelf zegt: 'Ons huis is klein, maar ons hart is gigantisch groot'. En dat geldt voor veel van de mensen die ik hier ontmoet. Ik ben naar de film ´Hercules´ geweest, wat sowieso een betreurenswaardig slechte film is maar met Portugese nasynchronisering werkelijk om te huilen is. Ik ben met Hermien en Jos een avond naar de prachtige ´Diva der Samba´ geweest: Fabiana Cozza. Ik heb een heel gezellig churrasco-sambafeestje gehad bij de nieuwe buren en ik heb al ontdekt dat Brazilianen een zekere ongevoeligheid hebben voor punctualiteit.
Oke, doei. Dan ga ik nu vier dagen carnaval vieren.
Groetjes!
Jolien
Ik heb inmiddels de luxe verblijfplaats bij Hermien en Jos ingeruild voor het Vrijwilligershuis middenin de wijk van Estrela Nova. Het was even zoeken naar een geschikte huisgenoot, maar die heb ik gevonden in Adrielle. Ze is niet alleen lief en behulpzaam, ze heeft ook een betere haarstijltang dan ik en dat gaf uiteindelijk de doorslag.
Helaas hebben we geen werkende televisie of internet in huis, maar wel kakkerlakken en hagedissen - over vermaak dus zeker niets te klagen. Daarnaast gaat mijn Portugese woordenschat met (kleine) sprongen vooruit nu ik met een Braziliaanse samenwoon. Vraag me niet om in het Portugees uit te leggen hoe de wasmachine werkt, maar de standaard (´poeh heb jij het ook zo warm?´)- en kroeggesprekken gaan wonderbaarlijk vloeiend. Ik ga vanaf volgende week zelfs Franse les geven aan twee jongens - in het Portugees.. Ach tja, laten we hopen dat ze binnenkort niet écht naar Frankrijk moeten.
Mijn grootste ontdekking na een maand Brazilie is dat ik verbazingwekkend goed in de markt lig bij baby´s. Een aantal wil/kan alleen door mij worden getroost en als ik de ruimte wil verlaten, speelt zich een moderne versie van ´De Rattenvanger van Hamelen´ af (met in plaats van een fluit een mini-mondharmonica). Maar toen een van die baby´s mij ´mama´ begon te noemen, werd het me te eng en heb ik besloten een stapje terug te nemen. Ik werk daarom nu op woensdag-, donderdag- en vrijdagmiddag op de communicatieafdeling van Estrela Nova.
Een andere grote ontdekking is dat ik nu een beetje begrijp hoe beroemdheden zich voelen. Niet dat mijn zangkunsten plotseling ontdekt zijn - in tegendeel, ik heb maar besloten het zingen op te geven en ben overgestapt op intensief handen klappen -, maar ik word op straat veel nagestaard en aangesproken. Ze vragen nog net niet om een handtekening. Blijkbaar is een lang, (extreem) blank, blondharig vrouwmens een onbekend natuurverschijnsel voor de Brazilianen. Ik ben door insiders daarom zelfs omgedoopt tot ´Barbie de Favela´. Maar die starende ogen geven mij wel een beperkt gevoel van vrijheid en dat is jammer.
Wat heb ik verder meegemaakt? Ik ben een weekend bij de familie van Adrielle wezen logeren, waar ik volgestopt werd met chocolade en met elk familielid veertig keer op de foto moest. Maar wat zijn die mensen lief, zoals die moeder zelf zegt: 'Ons huis is klein, maar ons hart is gigantisch groot'. En dat geldt voor veel van de mensen die ik hier ontmoet. Ik ben naar de film ´Hercules´ geweest, wat sowieso een betreurenswaardig slechte film is maar met Portugese nasynchronisering werkelijk om te huilen is. Ik ben met Hermien en Jos een avond naar de prachtige ´Diva der Samba´ geweest: Fabiana Cozza. Ik heb een heel gezellig churrasco-sambafeestje gehad bij de nieuwe buren en ik heb al ontdekt dat Brazilianen een zekere ongevoeligheid hebben voor punctualiteit.
Oke, doei. Dan ga ik nu vier dagen carnaval vieren.
Groetjes!
Jolien
-
01 Maart 2014 - 10:44
Natasja De Araco:
Hey mooie Barbie de Favela!
Tranen over de wangen als ik je reisverslagen lees.
We hebben ook heel hard gelachen om Jolien tussen al die kindjes.
Ziet er toch natuurlijker uit dan we vooraf gedacht hadden.
Ik snap alleen niet, waarom je je zorgen maakt, dat Franse les aan twee jongens je in Frankrijk zou doen belanden. Of het moet zijn, dat je daar naar het kantongerecht moet om via een vaderschapstest te laten uitzoeken, wie van de twee de biologische vader van je ongeboren kind is.
We missen je nog steeds.
Blijf vooral veel reisverslagen plaatsen.
Ze zijn het enige lichtpuntje in mijn verdere donkere bestaan.
Veel plezier nog en geniet ervan.
Liefs van Natasja
-
03 Maart 2014 - 14:23
Stella:
Jolien!
Wat super om te lezen wat je aan t doen ben en hoe je dat beleeft!
Zorg goed voor jezelf en vergeet nooit camisinhas te gebruiken!
Zien we elkaar in april? Je ben altijd welkom in Brasilia, maar dat wist je al, toch?!
Beijos -
04 Maart 2014 - 13:32
Anita Brummelhuis:
Hoi Jolien,
Zo te lezen vermaak jij je daar wel! Leuk dat we nu fb vrienden zijn :-)
Ik wens je nog een hele fijne tijd in Zuid-Amerika en zal je reisverslagen volgen.
Groetjes Anita -
10 Maart 2014 - 21:05
Mieke Debast:
Dag lievert ik was verast vandaag bij je moeder dat ze mij vertelde dat ik je verslag kon lesen dus ik meteen aan de gang en het lukt wat schijf je mooi ik blijv het volgen gaat het goed met je ja met die kinderen dat is helemaal wat voor je mooi hoor ik vind het heel knap dat je dit doet nog een fijne tijd en een dikke kus van mij zet hem op liefs mieke d ebast. -
14 Maart 2014 - 11:57
Benno Assink:
Ha Jolien van Biliton tot Eijsink,
gelukkig kan ik de zaterdagen, welke dan ook, weer terecht voor een goed gesprek en 2 kopjes koffie.
De Portugese les, die ik nogal eens vergat, was voorbij aan de Bilitonstraat.
Zorgen heb ik mij niet gemaakt toen ik over het hoe en waarom van dat Portugees hoorde Jolien.
Het was meer de uitdrukking op beider gezichten van ma en pa Eijsink, toen men mij kond deed van jou voornemen, van deze avontuurlijke expeditie, die alles in mij bovenhaalde om het positieve er van te zien.
Tenslotte hebben de ouders van jou ouders ook wel eens moeten schrikken, zeker toen vader Gijsbrecht had besloten te gaan studeren vanuit Markvelde naar Hengelo ov.(ziene beesten waren totaal van slag)
Dat was toen al heel ver weg.
Blijven genieten Jolien en straks, heelhoeds trugge graag.
nb. navraag bij AH, er worden aanzienlijk minder broodjes verstrooid de laatste weken. -
15 Maart 2014 - 12:28
Maciek:
Hoi Jolien,
Kijk! Dit is een mooie manier om te kijken en te lezen wat je daar zoal meemaakt. Leuk hoor. Ga zo door en succes met je verblijf daar. Ik kan je pagina nu simpel weer terugvinden door het volgende in de zoekbalk in te toetsen: jolien in amerika. Dus dan hoef je de link niet eens op te slaan, handig toch.
gr. Maciek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
