Carnaval en fijne feestjes

Suave!

Ik kan weer een agendapunt van mijn ´try before you die´-lijstje doorstrepen: carnaval vieren in Brazilië. Dat is wel even wat anders dan in je boerenkiel nat gegooid te worden met smietbier in een bedompte kroeg in Oldenzaal. Samen met Patriscia ging ik naar de Sambódromo do Anhembi, een lange straat vol tribunes, en werden alle beroemde kenmerken van Brazilië in één avond samengevat: carnaval, samba en voetbal. Een waanzinnig feest waar we hebben gedanst tot de zon opkwam. Ik heb zelfs Ronaldo gespot (bewijs: zie de gele vlek op de foto). Hebben al die jaren van verplicht voetbal kijken tot nog iets opgeleverd.

Inmiddels is het regenseizoen hier goed van start gegaan. Dat betekent dat elke dag rond de tijd dat ik vrij ben en naar huis moet lopen, de hemel openbarst met stortbuien en gevaarlijke bliksemflitsen. Zo ook na een bezoekje aan een tentoonstelling over David Bowie (die hier blijkbaar enorm populair is, want we moesten drie uur in de rij staan). De bliksem sloeg in op één meter van de plek waar ik in de regen aan het dansen was. Nee, dat kan haast geen toeval zijn.

Ik geniet enorm van het werken bij Estrela Nova. Zelfs op de mindere momenten wanneer de ene baby zijn net geconsumeerde middageten over mijn broek kotst en de ander even vergeet dat mijn haren ook aan een hoofd vastzitten. Haast net zo vermakelijk is het geven van Franse les (2x per week) aan twee buitengewoon gemotiveerde jongens, die mij op hun beurt weer helpen met mijn Portugees. Ook dat gaat voorspoedig, hoewel ik als ik heel enthousiast ben en de juiste werkwoordsvormen niet meer weet, klink als een storende radiozender (´ik...gisteren...chocola´) en op sommige momenten terugschiet in het Nederlands. Bijvoorbeeld als er onaangekondigd een hagedis uit de fruitschaal komt wandelen.

Andere belevenissen: ik heb gepicknickt in het Ibirapuera Park met Adrielle, Victor en Alex. Ik ben meegenomen naar een Sarau, een soort open podium-avond met veel poëzie, zang en Heineken-bier. Ik heb samen met mijn nieuwe vrienden een briljante middag gerelaxed (churrasco!) in de wildernistuin van Arley vol parende schildpadden. Ik ben op stap geweest met mijn neef Gerard en zijn vriendin. Ik heb de verjaardag van mijn tante Hermien gevierd en die van mijn (unaniem belachelijk groot succesvolle) broer Tom gemist.

Nog maar zes weken en dan vlieg ik naar Peru. Maar ik heb inmiddels zoveel opmerkelijke mensen ontmoet en fijne vrienden gemaakt, dat ik nu al weet dat het een zwaar afscheid gaat worden.

Tchau!
x Jolien