Bezoekje aan het paradijs
Door: Jolien Eijsink
Blijf op de hoogte en volg Jolien
09 April 2014 | Brazilië, São Paulo
Om maar meteen met een foute slagzin te beginnen: time flies when you´re having fun. Ik kan niet geloven dat ik al over negentien dagen aan stap twee van mijn reis ga beginnen en alles hier weer achterlaat. Net nu ik volledig gewend en ingeburgerd ben: ik heb een stamkroeg, ik weet welke van alle caipirinhas de lekkerste is (en weet ze zelf ook te maken), ik heb een fijne vriendengroep die mijn grappen snapt zonder te denken dat ik de taal niet goed spreek, ik begrijp eindelijk een beetje hoe je je voeten moet bewegen bij het dansen van samba zonder er uit te zien als een volslagen debiel, er zijn twee baby´s op de crèche die aan het eind van de dag twijfelen of ze met mij of toch met hun ouders mee naar huis zullen gaan en ik haal bij het zien van enge beestjes nog slechts mijn schouders op. Zo stond ik laatst zelfs met een hagedis onder de douche zonder huilend om mijn mama te roepen.
Het enige minpunt is mijn slechte nachtrust. Blijkbaar is het stukje stoep voor mijn huis de perfecte plek om elke nacht een buurtfeestje te bouwen. Die vreemd genoeg gepaard moeten gaan met luide sambamuziek en het uittesten van een automotor en claxon, waarna uiteindelijk rond 06.30, tegelijk met mijn wekker, extra luid (en duivels) ´oké doei, ik ga slapen´ wordt geroepen. Maar nu woont sinds vorige week mijn ´best friend´ Patriscia met mij samen (Adrielle moest helaas het pand verlaten omdat ze geen baan meer heeft bij Estrela Nova) en komt er van slapen sowieso weinig terecht. Goede feestjes en danssolo´s op straat, dat dan weer wel.
Hoewel ik elke dag met veel plezier doe aan baby entertaining en ik tot over mijn oren verliefd ben op de kleine Esther en Lolo, denk ik dat iemand drie maanden lang tussen achttien (ja, ze zijn vermenigvuldigd) baby´s te plaatsen, het beste anticonceptiemiddel ooit bedacht is. Vooral als ik terugdenk aan de dag dat we onderbezet waren en vijf baby´s last hadden van constante diarree.
Een snelle opsomming van mijn afgelopen drie weken: ik ben weer een weekend naar Holambra geweest, waar ik een feestje had van mijn neef Rudy en de volgende hele dag in/aan het prachtige zwembad van mijn oom en tante heb gelegen. Ik ben wezen stappen met mijn nichtje Ilonka, neef Gerard en zijn vriendengroep. Ik heb de Mercado Municipal bezocht, een gigantisch historisch marktcentrum met de meest perfect uitziende fruit- en kaassoorten. Ik ben opnieuw naar een Sarau geweest, wat voor mij wederom een avond vol onbegrijpelijke Braziliaanse poëzie was, maar zolang je op het juiste moment klapt, valt dat niemand op. En afgelopen weekend heb ik het paradijs bezocht. Samen met Arley, Patriscia, Renata en Debora heb ik een roadtrip gemaakt naar het idyllische dorpje aan zee Cananeia, volgens mij een van de mooiste plekjes op aarde (tot nu toe). Hier zijn we met een bootje naar een eilandje gevaren waar onderweg de dolfijnen om ons heen sprongen. Een hagelwit zandstrand, 32 graden, een tas vol koude biertjes en een zee vol dolfijnen. Ik heb serieus overwogen om een hut te bouwen op het strand en daar voor altijd te blijven.
Helaas blijkt dat technisch onmogelijk. Ik heb onlangs namelijk het nieuws gekregen dat ik niet langer dan 180 dagen (dat is 6 maanden, voor de mensen die niet kunnen tellen) in geheel Zuid-Amerika mag blijven. De regels zijn blijkbaar veranderd sinds mijn aankomst in Brazilië. Ik ben de specifieke details op het moment nog aan het uitpluizen, maar zoals het er nu uitziet zijn mijn vervolgreisplannen in het water gegooid. Maar omdat het idee dat ik eind juli weer terug zou zijn in Nederland - hoe kan ik dit op een zo min mogelijk kwetsende manier overbrengen? - me lichtelijk tegenstaat, zit ik te denken om dan een ander werelddeel te bezoeken. Wellicht Centraal-Amerika of Australië, maar suggesties zijn meer dan welkom.
Beijos!
x Jolien
Het enige minpunt is mijn slechte nachtrust. Blijkbaar is het stukje stoep voor mijn huis de perfecte plek om elke nacht een buurtfeestje te bouwen. Die vreemd genoeg gepaard moeten gaan met luide sambamuziek en het uittesten van een automotor en claxon, waarna uiteindelijk rond 06.30, tegelijk met mijn wekker, extra luid (en duivels) ´oké doei, ik ga slapen´ wordt geroepen. Maar nu woont sinds vorige week mijn ´best friend´ Patriscia met mij samen (Adrielle moest helaas het pand verlaten omdat ze geen baan meer heeft bij Estrela Nova) en komt er van slapen sowieso weinig terecht. Goede feestjes en danssolo´s op straat, dat dan weer wel.
Hoewel ik elke dag met veel plezier doe aan baby entertaining en ik tot over mijn oren verliefd ben op de kleine Esther en Lolo, denk ik dat iemand drie maanden lang tussen achttien (ja, ze zijn vermenigvuldigd) baby´s te plaatsen, het beste anticonceptiemiddel ooit bedacht is. Vooral als ik terugdenk aan de dag dat we onderbezet waren en vijf baby´s last hadden van constante diarree.
Een snelle opsomming van mijn afgelopen drie weken: ik ben weer een weekend naar Holambra geweest, waar ik een feestje had van mijn neef Rudy en de volgende hele dag in/aan het prachtige zwembad van mijn oom en tante heb gelegen. Ik ben wezen stappen met mijn nichtje Ilonka, neef Gerard en zijn vriendengroep. Ik heb de Mercado Municipal bezocht, een gigantisch historisch marktcentrum met de meest perfect uitziende fruit- en kaassoorten. Ik ben opnieuw naar een Sarau geweest, wat voor mij wederom een avond vol onbegrijpelijke Braziliaanse poëzie was, maar zolang je op het juiste moment klapt, valt dat niemand op. En afgelopen weekend heb ik het paradijs bezocht. Samen met Arley, Patriscia, Renata en Debora heb ik een roadtrip gemaakt naar het idyllische dorpje aan zee Cananeia, volgens mij een van de mooiste plekjes op aarde (tot nu toe). Hier zijn we met een bootje naar een eilandje gevaren waar onderweg de dolfijnen om ons heen sprongen. Een hagelwit zandstrand, 32 graden, een tas vol koude biertjes en een zee vol dolfijnen. Ik heb serieus overwogen om een hut te bouwen op het strand en daar voor altijd te blijven.
Helaas blijkt dat technisch onmogelijk. Ik heb onlangs namelijk het nieuws gekregen dat ik niet langer dan 180 dagen (dat is 6 maanden, voor de mensen die niet kunnen tellen) in geheel Zuid-Amerika mag blijven. De regels zijn blijkbaar veranderd sinds mijn aankomst in Brazilië. Ik ben de specifieke details op het moment nog aan het uitpluizen, maar zoals het er nu uitziet zijn mijn vervolgreisplannen in het water gegooid. Maar omdat het idee dat ik eind juli weer terug zou zijn in Nederland - hoe kan ik dit op een zo min mogelijk kwetsende manier overbrengen? - me lichtelijk tegenstaat, zit ik te denken om dan een ander werelddeel te bezoeken. Wellicht Centraal-Amerika of Australië, maar suggesties zijn meer dan welkom.
Beijos!
x Jolien
-
09 April 2014 - 08:20
Imke:
In Veldhoven hebben ze ook een stamkroeg en het is geheel anders dan de rest van de wereld. Plus pannenkoeken. Dus da's een reistip. Ben blij dat je het zo fijn hebt! Xxx -
09 April 2014 - 08:44
Nicole:
Heerlijk weer om te lezen, jaloers te worden en hard te lachen!
Genieten doe je, hou vol he, je kan het!
Groetjes,
Nicole -
09 April 2014 - 09:11
Gijs:
plezant verhaal lienie, je geniet enorm en dat is heel fijn om te lezen -
09 April 2014 - 09:21
Tamara Harberink:
Geweldig,hoe jij je verhalen schrijft en om te lezen dat je het naar je zin hebt maar vooral hoe je dat doet top groetjes van ons
-
09 April 2014 - 19:56
Anthea:
Hi Jo! Wat een super verhaal. Lekker genieten! xxxxxx -
14 April 2014 - 13:20
Madelon :
I miss uuuuuuuuuu!
Ben blij dat je het naar je zin hebt! En ik verwacht jou eind juli, niet terug in Nederland. -
17 April 2014 - 19:49
Merel Titshof:
Jolien! Wat een heerlijke verhalen. Genieten in het kwadraat. Blijf schrijven, ik vind je een hit.
Oeganda is trouwens ook een beeldschoon land ;-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
